Laatst geüpdatet op mei 3, 2024 by Redactie
Of het nu gaat om een verjaardagsfeestje in Brazilië, een begrafenis in Kenia of protesten in Hong Kong, mensen gebruiken allemaal variaties op dezelfde gezichtsuitdrukkingen in vergelijkbare sociale contexten, zoals glimlachen, fronsen, grimassen en nostheid, laat een nieuwe studie van de Universiteit van Californië, Berkeley, zien. De bevindingen bevestigen de universaliteit van menselijke emotionele expressie over geografische en culturele grenzen heen in een tijd waarin nativisme en populisme overal ter wereld in opkomst zijn.
“Deze studie laat zien hoe opmerkelijk vergelijkbare mensen in verschillende uithoeken van de wereld zijn in de manier waarop we emoties uiten in het licht van de meest betekenisvolle contexten van ons leven”, zei co-hoofdauteur Dacher Keltner, een professor psychologie aan UC Berkeley.
Onderzoekers van UC Berkeley en Google gebruikten machine learning-technologie die bekend staat als een ‘diep neuraal netwerk’ om gezichtsuitdrukkingen te analyseren in ongeveer 6 miljoen videoclips die naar YouTube zijn geüpload van mensen in 144 landen in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, Afrika, Europa, de Verenigde Staten, Midden-Oosten en Azië.
Lees ook: 10 manieren om meer empathie voor anderen te ontwikkelen
“Dit is de eerste wereldwijde analyse van hoe gezichtsuitdrukkingen in het dagelijks leven worden gebruikt, en het laat ons zien dat universele menselijke emotionele uitingen veel rijker en complexer zijn dan veel wetenschappers eerder dachten”, zei hoofdauteur Alan Cowen, een onderzoeker bij zowel UC Berkeley als Google die hielpen bij de ontwikkeling van het diepe neurale netwerkalgoritme en het onderzoek leidden.
Cowen heeft een online interactieve kaart gemaakt die laat zien hoe het algoritme variaties op gezichtsuitdrukkingen bijhoudt die verband houden met 16 emoties.
Naast het bevorderen van interculturele empathie zijn mogelijke toepassingen onder meer het helpen van mensen die moeite hebben met het lezen van emoties, zoals kinderen en volwassenen met autisme, om de gezichten te herkennen die mensen gewoonlijk maken om bepaalde gevoelens over te brengen.
Het typische menselijke gezicht heeft 43 verschillende spieren die kunnen worden geactiveerd rond de ogen, neus, mond, kaak, kin en voorhoofd om duizenden verschillende uitdrukkingen te maken.
Ten eerste gebruikten onderzoekers het algoritme voor machine learning van Cowen om gezichtsuitdrukkingen vast te leggen die werden getoond in 6 miljoen videoclips van gebeurtenissen en interacties wereldwijd, zoals vuurwerk kijken, vreugdevol dansen of een snikend kind troosten.
Ze gebruikten het algoritme om voorbeelden van 16 gezichtsuitdrukkingen bij te houden die men vaak associeert met amusement, woede, ontzag, concentratie, verwarring, minachting, tevredenheid, verlangen, teleurstelling, twijfel, opgetogenheid, interesse, pijn, verdriet, verrassing en triomf.
Vervolgens correleerden ze de gezichtsuitdrukkingen met de contexten en scenario’s waarin ze werden gemaakt in verschillende wereldregio’s en ontdekten ze opmerkelijke overeenkomsten in de manier waarop mensen over geografische en culturele grenzen heen gezichtsuitdrukkingen gebruiken in verschillende sociale contexten.
“We ontdekten dat rijke nuances in gezichtsgedrag – inclusief subtiele uitdrukkingen die we associëren met ontzag, pijn, triomf en 13 andere gevoelens – worden gebruikt in vergelijkbare sociale situaties over de hele wereld,” zei Cowen.
Lees ook: Waarom het oké is om je kwetsbaar op te stellen
Cowen merkte bijvoorbeeld op dat in de videoclips mensen over de hele wereld de neiging hadden vol ontzag te staren tijdens vuurwerkshows, tevredenheid te tonen op bruiloften, hun wenkbrauwen geconcentreerd te fronsen bij het uitvoeren van vechtsporten, twijfel te tonen bij protesten, pijn bij het heffen van gewichten en triomfen bij rockconcerten en competitieve sportevenementen.
De resultaten toonden aan dat mensen uit verschillende culturen ongeveer 70% van de gezichtsuitdrukkingen delen die worden gebruikt in reactie op verschillende sociale en emotionele situaties.
“Dit ondersteunt de theorie van Darwin dat het uiten van emoties in onze gezichten universeel is onder mensen”, zei Keltner. “De fysieke weergave van onze emoties kan bepalen wie we zijn als soort, waardoor onze communicatieve en samenwerkingsvaardigheden worden verbeterd en onze overleving wordt verzekerd.”
