De meeste ouders hebben frustratie ervaren wanneer hun baby’s overmatig huilen en weigeren te slapen. Wetenschappers hebben ontdekt dat de beste strategie om ze te kalmeren is door ze vijf minuten vast te houden en ermee te wandelen.
“Veel ouders hebben last van het nachtelijk huilen van baby’s”, zegt corresponderend auteur Kumi Kuroda van het RIKEN Center for Brain Science in Japan. “Dat is zo’n groot probleem, vooral voor onervaren ouders, dat in een klein aantal gevallen kan leiden tot ouderlijke stress en zelfs tot kindermishandeling”, zegt ze.
Lees ook: 10 belangrijke dingen die je man doet in de kraamweek
Kuroda en haar collega’s hebben de transportrespons bestudeerd, een aangeboren reactie die wordt waargenomen bij veel altriciale zoogdieren – degenen van wie de jongen onvolwassen zijn en niet voor zichzelf kunnen zorgen – zoals muizen, honden, apen en mensen. Ze merkten op dat wanneer deze dieren hun baby’s oppakken en beginnen te lopen, de lichamen van hun jongen de neiging hebben volgzaam te worden en hun hartslag traag. Het team van Kuroda wilde de effecten van de transportreactie, de ontspannen reactie tijdens het dragen, vergelijken met andere omstandigheden zoals bewegingloos vasthouden of schommelen van de moeder en ook onderzoeken of de effecten aanhouden bij langer dragen bij menselijke baby’s.
De onderzoekers vergeleken de reacties van 21 baby’s onder vier omstandigheden: vastgehouden worden door hun wandelende moeders, vastgehouden door hun zittende moeders, liggend in een stille wieg of liggend in een schommelbed. Het team ontdekte dat wanneer de moeder liep terwijl ze de baby droeg, de huilende baby’s kalmeerden en hun hartslag binnen 30 seconden vertraagde. Een soortgelijk kalmerend effect deed zich voor wanneer de baby’s in een wiegbed werden geplaatst, maar niet wanneer de moeder de baby vasthield terwijl ze zat of de baby in een stille wieg legde.
Dit suggereert dat het alleen vasthouden van een baby onvoldoende zou kunnen zijn om huilende baby’s te kalmeren, wat in tegenspraak is met de traditionele veronderstelling dat het vasthouden van de moeder baby’s leed vermindert. Tegelijkertijd heeft beweging een kalmerend effect, wat waarschijnlijk de transportreactie van een baby activeert. Het effect was duidelijker wanneer de vasthoud- en loopbewegingen vijf minuten aanhielden. Alle huilende baby’s in de studie stopten met huilen en bijna de helft van hen viel in slaap.
Maar toen de moeders hun slaperige baby’s in bed probeerden te leggen, werd meer dan een derde van de deelnemers binnen 20 seconden weer alert. Het team ontdekte dat alle baby’s fysiologische reacties produceerden, waaronder veranderingen in de hartslag, waardoor ze wakker kunnen worden zodra hun lichaam zich losmaakt van hun moeder. Als de baby’s echter langere tijd sliepen voordat ze werden neergelegd, waren ze minder snel wakker tijdens het proces, ontdekte het team.
“Zelfs als moeder van vier was ik zeer verrast om het resultaat te zien. Ik dacht dat baby’s die wakker werden tijdens liggen gerelateerd zijn aan hoe ze op het bed worden gelegd, zoals hun houding of de zachtheid van de beweging,” Kuroda zegt. “Maar ons experiment ondersteunde deze algemene veronderstellingen niet.” Hoewel bij het experiment alleen moeders betrokken waren, verwacht Kuroda dat de effecten bij elke verzorger vergelijkbaar zullen zijn.
Lees ook: Dingen die alleen moeders die borstvoeding geven weten
Op basis van hun bevindingen stelt het team een methode voor om de slaap van huilende baby’s te kalmeren en te bevorderen. Ze raden ouders aan huilende baby’s vast te houden en vijf minuten met ze te lopen, gevolgd door te zitten en baby’s nog vijf tot acht minuten vast te houden voordat ze naar bed gaan. Het protocol, in tegenstelling tot andere populaire benaderingen voor slaaptraining, zoals baby’s laten huilen totdat ze zelf in slaap vallen, is bedoeld om een onmiddellijke oplossing te bieden voor huilende baby’s. Of het de slaap van baby’s op de lange termijn kan verbeteren, vereist verder onderzoek, zegt Kuroda.
“Voor velen zijn we intuïtief ouder en luisteren we naar het advies van andere mensen over opvoeding zonder de methoden te testen met rigoureuze wetenschap. Maar we hebben wetenschap nodig om het gedrag van een baby te begrijpen, omdat ze veel complexer en diverser zijn dan we dachten”, zegt Kuroda.
