Je bent heel goed in wat je doet. Het is dus geen verrassing dat je de wens hebt om grotere dingen aan te pakken. Een groter project. Een moeilijker probleem. Een groter team. Zo krijg je de kans om te groeien, nieuwe dingen te leren en meer plezier te hebben (oh, en hopelijk ook meer waarde toe te voegen aan het bedrijf). Maar wat gebeurt er als de extra verantwoordelijkheid waar je om hebt gevraagd te veel wordt? Als je vindt dat je nieuwe verantwoordelijkheid te zwaar is, zijn hier drie dingen om rekening mee te houden.
Onthoud dat het vragen om hulp geen zwakte vertoont
Ten eerste: vragen om hulp is geen zwakheid – het is verstandig. Als je overweegt om hulp te vragen bij het jongleren met je nieuwe verantwoordelijkheden, kun je je gemakkelijk voorstellen dat je collega’s je kleineren of dat je baas scheef lacht. Die vrees is meestal gebaseerd op een angst dat mensen zullen vinden dat je niet goed genoeg bent. De realiteit is dat je zover bent gekomen door keuzes te maken, en soms is de keuze om om hulp te vragen de beste, brutaalste en slimste zet die je kunt doen.
Vergeet niet dat jij bepaalt hoe dingen gedaan worden
Je hebt meer verantwoordelijkheid. Fantastisch. Nu, paniek! Eigenlijk niet. Dat gevoel van paniek begint alleen als je denkt dat je het allemaal zelf moet doen of als je overdreven reageert. Hoewel de verantwoordelijkheid nu op jou schouders ligt, betekent dat ook dat je kunt kiezen hoe de dingen worden gedaan. Je kunt ervoor kiezen om extra teamleden aan te trekken of mensen op te sporen met bepaalde vaardigheden. Je kunt een tijdlijn maken die realistisch is in plaats van een fantasie. Je kunt dingen delegeren. Je kunt het voortouw nemen om duidelijk te communiceren waar de risico’s en kansen liggen. Jij zet de toon. En je kunt ervoor kiezen om niet in paniek te raken.
Denk eraan niet te focussen op het oordeel
Mensen zullen je beoordelen, wat er ook gebeurt. Dat is gewoon wat er gebeurt op werkplekken. Oordeel vindt plaats wanneer mensen in hiërarchieën worden geplaatst – en er is niets dat je eraan kunt doen.
Met meer verantwoordelijkheid op je schouders is het verleidelijk om je in deze kritiek te verdiepen en keuzes te maken waarvan je hoopt dat mensen ze positief zullen beoordelen. Vermijd je om een beslissing te nemen waarvan je weet dat mensen kritiek zullen uiten? Ga je met een veilig plan, in plaats van een die er tegen in gaat hoe dingen normaal worden gedaan? Het nemen van beslissingen op basis van hoe mensen hen kunnen beoordelen, is geen verantwoordelijkheid. Het is angst. Lafheid, zelfs. In plaats daarvan, hoe zou het zijn als je de oordelen of mogelijke kritiek wegveegt en je in plaats daarvan concentreert op het werk? Dat is waar het bij het vertrouwen om draait – het kunnen kiezen van je gedrag met een impliciet vertrouwen in dat gedrag. Je gedrag niet kiezen op basis van wat mensen misschien denken of wat er mis zou kunnen gaan. En dat is misschien de gouden regel als het gaat om meer verantwoordelijkheid: vertrouw op het proces, niet op de uitkomst.
