Laatst geüpdatet op oktober 29, 2020 by Redactie
Er wordt tegenwoordig veel over empathie gesproken. We moedigen empathie aan voor degenen die zijn getroffen door COVID-19 en degenen die worstelen met werkloosheid. We halen herinneringen op aan de empathie van publieke figuren die onlangs zijn overleden. Maar willen we altijd dat mensen empathie tonen? Niet zo, zeiden onderzoekers van de University of California, Davis. Een recent gepubliceerd artikel suggereert dat hoewel empathie vaak wordt afgeschilderd als een deugd, mensen die empathie uiten niet noodzakelijk positief worden bekeken.
“Empathie is een soort ‘catch-all’ geworden voor wenselijke persoonlijke kwaliteiten”, zegt Y. Andre Wang, promovendus en hoofdauteur van het artikel. “Maar de mening van mensen over empathie is eigenlijk ingewikkelder.
Lees ook: Zo ben je meer empathischer in gesprekken
“We ontdekten dat wat mensen van empathisten denken, afhangt van wie hun empathie ontvangt. Mensen houden niet noodzakelijkerwijs van degenen die empathie tonen tegenover moreel twijfelachtige individuen,” voegde hij eraan toe.
In een reeks van zeven onderzoeken rekruteerden onderzoekers meer dan 3.000 deelnemers in de Verenigde Staten. Ze lieten deze deelnemers verschillende scenario’s zien waarin iemand een persoonlijke ervaring deelt met een ander individu. In sommige onderzoeken was de persoonlijke ervaring negatief, zoals stress door werkproblemen; bij andere experimenten was de ervaring positief, zoals een recente jobpromotie. De persoon reageerde op deze persoonlijke ervaring met empathie of neutraal. De deelnemers beoordeelden vervolgens hun indruk van de antwoorder, zoals hoe leuk en hoe warm ze de antwoorder vonden.
Wie krijgt empathie?
Maar deze studies hadden een wending: het personage dat de persoonlijke ervaring deelde, werd positief of negatief geportretteerd. In één onderzoek leerden sommige deelnemers bijvoorbeeld dat ze voor een blanke nationalistische organisatie werkte, en andere deelnemers leerden dat ze voor een kinderziekenhuis werkte. In een andere studie was het personage dat de persoonlijke ervaring deelde ofwel pro-vaccinatie ofwel anti-vaccinatie. (Deze specifieke studie werd uitgevoerd aan het begin van de COVID-19-pandemie.)
De onderzoekers ontdekten dat dit portret van belang was voor hun indruk van de empathist: deelnemers hielden van en respecteerden de empathist, maar alleen wanneer het personage dat empathie ontving ook leuk werd gevonden. Als het personage niet leuk gevonden werd (als een blanke nationalist of een “anti-vaxxer”), hielden de deelnemers niet zo veel van de empathist en respecteerden deze ook niet. In sommige onderzoeken gaven de deelnemers er zelfs de voorkeur aan wanneer de antwoorder veroordeelde in plaats van zich in te leven in het personage.
“Mensen worden vaak aangemoedigd om zich in te leven in anderen die ze niet mogen, maar onze bevindingen suggereren dat ze niet altijd positief worden beoordeeld”, concludeerden de onderzoekers.
Lees ook: Deze dingen willen empathische mensen voor je verbergen
Empathie in het oog van de toeschouwer
Hoewel empathie breed wordt bestudeerd, is er weinig bekend over hoe mensen empathisten beoordelen als ze zelf niet de ontvangers van empathie zijn. Deze bevindingen hebben implicaties voor hoe empathie werkt in het huidige sociaal-politieke klimaat, waar empathie vaak wordt aangeprezen als een oplossing voor nationale verdeeldheid en strijd.
“Is meer empathie altijd beter? Niet volgens onze deelnemers.” zei Wang. “Onze bevindingen suggereren dat mensen empathie zien als een sociaal signaal. Wie je kiest om je in te leven, laat zien om wie je geeft en waar je voor staat.”
“Empathie is natuurlijk waardevol. Maar het is geen wondermiddel. Als mensen die zich inleven in sociale scheidslijnen worden afgewezen, overbrugt empathie die scheidslijnen misschien niet altijd. In plaats daarvan kan het ze zelfs versterken.
