De snijbiet alleen al is fascinerend om naar te kijken: de stengels variëren in kleur van roze en rood tot oranje en wit tot lichtgeel, en hij steelt de show van andere groenten met zijn kleurrijke stengels en weelderige groene bladeren.
Snijbiet was tot het einde van de Eerste Wereldoorlog enorm populair. Onze voorouders aten deze mooie bladgroente vaak en met plezier – totdat spinazie het overtrof. De toenmalige nieuwkomer heerste in de jaren vijftig als de “fijnere” groente. Ten onrechte, zoals iedereen die de nieuwe oude bekende heeft geproefd weet! Omdat de snijbiet, die botanisch een van de ganzenvoet planten is, vaag doet denken aan spinazie, maar veel aromatischer en pittiger is.
Vrij gekookt! Wie van snel en ongecompliceerd houdt in de keuken, kan het beste gediend worden met snijbiet. Een snelle draai in de pan of in heet water en de snijbiet is al gaar. Of het nu in een salade is, puur met Parmezaanse kaas en gehakte pijnboompitten, gekookt, gebakken of gestoomd. Snijbiet is gewoon enorm veelzijdig en bovendien volledig recyclebaar. Gekookt als asperges zijn de stelen een heerlijke begeleider van bijvoorbeeld vis of pasta. Maar ook romige groenten of lekkere smoothies toveren we uit de heerlijke bladgroenten.
Lees ook: Rode biet: een veelzijdige groente
Interessante feiten over het groene goud
Kracht: Zijn reputatie als natuurlijke medicinale plant is net zo goed als zijn culinaire imago: eeuwen geleden werd snijbiet vooral aanbevolen bij nervositeit en rusteloosheid. Het werd ook gebruikt om constipatie te behandelen. Naast een hoog gehalte aan mineralen (vooral ijzer, fosfor, kalium en magnesium) schittert snijbiet met veel vitamine A en minimaal 38 mg vitamine C per 100 g. Daarnaast is het groene goud een echte lichtgewicht met slechts ca. 16 kcal per 100 gram en kan het een goede bijdrage leveren aan een evenwichtige voeding.
Soorten: Er zijn grofweg twee hoofdvariëteiten – de zogenaamde snijbiet is winterhard en heeft vrij smalle ribben en slanke stelen. Snijbiet daarentegen heeft vrij smalle bladeren en bijzonder vlezige, geprononceerde stelen. Hoe dan ook, de knapperige stengels eet je altijd met snijbiet.
Seizoen: Snijbiet is al in de lente en in de herfst verkrijgbaar in goed gesorteerde supermarkten. Het hoofdseizoen is echter van juni tot september.
Inkoop: Verse snijbiet is te herkennen aan het steeltje, hoe lichter het steeltje, hoe verser de snijbiet. Bovendien moeten de stelen knapperig zijn en de bladeren sappig.
Bewaren: Of het nu gaat om een witte of gekleurde stengel, of het nu gaat om stengel- of bladsnijbiet – net als veel andere soorten groenten moet snijbiet zo snel mogelijk na aankoop worden bereid. Verpakt in een vochtige theedoek is snijbiet ongeveer 2 – 3 dagen houdbaar in de koelkast bij 2°C tot 4°C. Tip: Als je het hele jaar door van snijbiet wilt genieten, kun je deze het beste invriezen. Het is goed 8 maanden houdbaar. Maak hiervoor de groenten schoon en snijd ze in stukken en blancheer ze ongeveer 1 tot 2 minuten in kokend water. Vervolgens in ijswater laten schrikken, laten uitlekken op keukenpapier en in diepvrieszakjes doen.
Schoonmaken en hakken: Snijbiet wordt op dezelfde manier behandeld als spinazie – na het wassen kunnen de stelen en bladeren in hun geheel of in stukjes worden gebruikt. Bij snijbiet moeten de blaadjes en stelen echter apart van elkaar worden bereid. Omdat de stelen een iets langere kooktijd nodig hebben. Dikkere stengels moeten ook worden geschild.
Bereiding: Snijbiet kan worden gekookt, gebakken of gestoomd in een salade, puur met Parmezaanse kaas en gehakte pijnboompitten. Bijvoorbeeld:
Fruit de uien en knoflook in een pan met olie of boter, voeg de snijbiet toe en fruit ongeveer vijf minuten. Breng indien nodig op smaak met een beetje room, zout, peper en nootmuskaat – een heerlijk bijgerecht bij vlees-, vis-, gevogelte- of eiergerechten.
Doe de snijbiet in kokend water of groentebouillon en laat dit een paar minuten staan.
Blancheren houdt in dat je de bladeren een minuut in kokend water onderdompelt en ze daarna meteen in koud water legt.
Bereid de stengels zoals asperges: Na het schoonmaken gewoon beetgaar stomen en een lichte saus toevoegen aan kleine, jonge aardappelen in de schil en ham.
Lees ook: Rapen en knollen – knolgewassen voor de fijne winterkeuken
Tips
Te bitter: Snijbiet kan van nature een licht bittertje hebben. Als je dat te bitter vindt, kun je de smaak verzachten met een scheutje room en een snufje suiker.
Verkleuring: snijbiet wordt snel bruin op de snijpunten. Daarom moeten de bladgroenten na het schoonmaken snel worden verwerkt. Om te voorkomen dat snijbiet tijdens het koken verkleurt, moet deze in ruim gezouten water worden geblancheerd en vervolgens in ijskoud water worden gedompeld. Zo behoudt het zijn kleur.
