Laatst geüpdatet op september 28, 2023 by Redactie
Wanneer we ons gezicht wassen met een reinigingsmiddel, kan onze huid trekkerig aanvoelen. Met het aanbrengen van een favoriete vochtinbrengende crème verdwijnt dat gevoel vaak. Deze perceptie van onze huid lijkt misschien subjectief, maar onderzoekers van Stanford hebben onlangs het mechanisme achter deze gevoelens onthuld. Hun werk laat zien hoe mechanische veranderingen aan de buitenkant van onze huid zich vertalen in sensaties en biedt een kwantitatieve benadering om te bepalen hoe mensen hun huid zullen waarnemen na het gebruik van een vochtinbrengende crème of reiniger.
Lees ook: Eenvoudige Koreaanse huidverzorgingsroutine in 7 stappen
“Dit werk biedt een nieuw inzicht in hoe producten de fysieke eigenschappen van onze huid beïnvloeden, wat niet alleen de gezondheid van de huid omvat, maar ook de zintuiglijke waarneming van de huid. Dat is een aanzienlijke vooruitgang”, zegt Reinhold Dauskardt, hoogleraar Ruth G. en William K. Bowes aan Stanford’s Department of Materials Science and Engineering. “Het biedt een geheel nieuw inzicht in hoe deze formuleringen moeten worden ontworpen.”
Sensatie voorspelling
Onze huid is het grootste orgaan van ons lichaam en wordt voortdurend blootgesteld aan de omgeving om ons heen. De buitenste laag van onze huid – het stratum corneum – fungeert als een barrière om ongewenste chemicaliën en bacteriën buiten te houden en vocht vast te houden. Wanneer we een agressieve reiniger gebruiken, verwijdert deze een deel van de lipiden die vocht vasthouden, waardoor het stratum corneum samentrekt. Een goede vochtinbrengende crème verhoogt het watergehalte van het stratum corneum, waardoor het opzwelt.
Dauskardt en zijn collega’s voorspelden dat de mechanische krachten die door dit krimpen of zwellen ontstaan, zich door de huid voortplanten en mechanoreceptoren bereiken (sensorische receptoren die mechanische kracht omzetten in neurologische signalen) onder de opperhuid, die vervolgens signalen naar de hersenen afvuren die wij interpreteren als een gevoel van strakheid van de huid.
Om hun theorie te testen bestudeerden de onderzoekers de effecten van negen verschillende vochtinbrengende formules en zes verschillende reinigingsmiddelen op donorhuidmonsters van drie locaties op het menselijk lichaam: wang, voorhoofd en buik. Ze maten veranderingen in het stratum corneum in het laboratorium en voerden die informatie vervolgens in een geavanceerd model van de menselijke huid om de signalen te voorspellen die de mechanoreceptoren zouden sturen.
“We konden de verschillende formuleringen rangschikken op basis van wat proefpersonen zouden moeten zeggen over de zintuiglijke waarneming van hun huid”, aldus Dauskardt.
De voorspellingen uit hun analyse kwamen bijna perfect overeen met wat mensen rapporteerden in menselijke proeven voor elke formule. Medewerkers van L’Oréal Research and Innovation rekruteerden 2.000 vrouwen in Frankrijk om de negen vochtinbrengende crèmes te beoordelen en 700 vrouwen in China om de zes reinigingsmiddelen te beoordelen. De deelnemers rangschikten hun waargenomen gevoel van strakheid van de huid na gebruik van de formule die ze kregen.
“We hebben wat we voorspelden vergeleken met wat menselijke proefpersonen ons vertelden, en het viel allemaal op een rechte lijn. Met andere woorden: we voorspelden precies wat ze ons vertelden”, aldus Dauskardt. “Het was een absoluut opmerkelijke correlatie met een zeer hoge statistische significantie.”
Nieuwe ontwikkelingen vormgeven
Het vermogen om te begrijpen en te voorspellen hoe mensen zich zullen voelen na het gebruik van een huidbehandeling zou cosmeticabedrijven kunnen helpen hun formuleringen te verbeteren voordat ze mensen inschakelen om ze te testen. En met zo’n gedetailleerd model van hoe mechanische spanningen door huidlagen worden overgedragen, zouden deze methoden mogelijk kunnen worden gebruikt om meer te evalueren dan alleen het gevoel van beklemming, zei Dauskardt.
“Het biedt een raamwerk voor de ontwikkeling van nieuwe producten”, aldus Dauskardt. “Als je iets doet met de buitenste laag van de huid waardoor deze de spanningstoestand en de stresstoestand verandert, dan kunnen we je vertellen hoe die informatie wordt overgedragen en hoe deze door consumenten zal worden begrepen en gerapporteerd.”
Dauskardt wil dit nieuwe inzicht ook toepassen op de ontwikkeling van draagbare apparaten. Als we bijvoorbeeld weten hoe onze hersenen minieme veranderingen in de huidspanning interpreteren, kunnen we dat mechanisme mogelijk gebruiken om opzettelijke signalen te sturen. Op dezelfde manier waarop iemand die braille leest sensaties op zijn vingertop in woorden vertaalt, zou een apparaat dat kleine mechanische veranderingen op onze huid veroorzaakt, informatie kunnen overbrengen.
Lees ook: Gezichtsreiniging voor de gevoelige huid
“Wat we hebben gedaan is onthullen hoe mechanische informatie van de buitenste laag van het stratum corneum naar de neuronen veel lager in de huidlagen komt”, zegt Dauskardt. “Kunnen we nu communiceren via de menselijke huid? Kunnen we een apparaat bouwen om iemand non-verbaal en niet-visueel informatie te verstrekken, gebruikmakend van ons begrip van deze mechanismen? Dat is een van de gebieden waarin we erg geïnteresseerd zijn.”
