Rammenas als soulfood voor winter

Rammenas als soulfood voor winter

Laatst geüpdatet op mei 28, 2024 by Redactie

Rettich is een populair bijgerecht in de Japanse keuken, maar heeft ook hier een trouwe aanhang. Als je aan hem denkt, denk je meestal aan een grote, witte biet waar heerlijke salades en dips van te maken zijn. Maar haar kleine broertje, de zwarte winterradijs, ook wel rammenas, veldradijs of bolradijs genoemd, heeft het allemaal! Het is klaar voor de oogst aan het begin van de winter en levert tal van vitale stoffen voor het koude seizoen. Winterradijs was tot in de 20e eeuw een populaire en wijdverbreide groente. Toen verdween het ineens en is het pas sinds een paar jaar weer op de markt, als onderdeel van de renaissance van “oude groenten”.

Het ravenzwarte knolgewas met de bloesemwitte binnenkant is verwant aan radijs, mosterd en mierikswortel, maar ook aan rode kool, paksoi en bloemkool. Een echte kruisbloemige plant uit de familie Brassicaceae. Alleen veel minder veeleisend dan zijn verwanten. Omdat lichte vorst hem niet veel kan schaden.

Lees ook: Alles over verschillende koolsoorten

Pittig van smaak

In vergelijking met de zomerradijs heeft de rammenas iets steviger vruchtvlees en een scherpere smaak. De pittigheid komt van de mosterdolie die het bevat en geeft veel gerechten een heerlijk pittige toets. Het wordt vaak geserveerd als gestoomd bijgerecht bij vis of vlees. Maar ook in salades, soepen, sauzen of tartaarsausen slaat hij een uitstekend figuur. Gekookt als soep ontvouwt het samen met aardappelen en wortelen een aangenaam frisse en aromatische kruidigheid. Vooral lekker, maar komt het best tot zijn recht bij rauwe radijsjes.

Gezond

Maar hij is niet alleen welkom in de keuken. Het wordt ook medicinaal gebruikt vanwege het hoge vitamine C-gehalte en de mosterdolie. Zelfs de oude Egyptenaren beschouwden rettich niet alleen als leverancier van olie, maar ook als een uitstekend middel. De mosterdolie en andere etherische oliën zorgen ervoor dat de groenten niet alleen lekker zijn, maar ook antibacterieel, krampstillend, slijmoplossend en kalmerend werken. Zelfs vandaag de dag zweren velen nog steeds bij de effecten ervan op hoest en heesheid.

Oma’s siroop recept:

1 grote ronde winterradijs
4-6 eetlepels kandijsuiker
2-3 theelepels honing

Bereiding:

Snij een “kapje” van de rammenas – groot genoeg om 2-3 eetlepels vlees uit te scheppen.
Prik met een satéprikker 2-3 gaatjes in de bodem.
Doe de geperforeerde onderkant van de rammenas in een afsluitbaar bakje.
Vul de uitsparing met kandijsuiker en honing.
Doe het “deksel” er weer op en wacht!
De 3 componenten rammenas, suiker en honing vormen dan een siroop en druppelen door de gaatjes in de bodem in de opvangbak. Het kan twee tot drie dagen duren voordat alles is opgelost. Indien nodig kan tussendoor natuurlijk een lepel siroop uit het glas worden genomen. Sluit de afgewerkte siroop in de pot en bewaar hem koel.

Verwerken

Winterradijs kan geschild worden, maar hoeft niet. Onder de donkere schil is het vruchtvlees helderwit, knapperig en stevig. Alleen al daarom kan winterradijs heerlijk rauw worden verwerkt, bijvoorbeeld in dunne plakjes, geraspt of fijngeraspt in een salade met appel-honing-mosterddressing. Als de groenten iets te pittig voor je zijn, kun je een beetje zout toevoegen – dit verwijdert de mosterdolie! – en verzacht de scherpte. Gekookt en gepureerd met andere groenten zoals koolrabi, aardappelen, bleekselderij of wortelen kan het verwerkt worden tot een lekkere wintersoep die niet alleen heerlijk smaakt, maar ook een weldaad is bij verkoudheid.

Inkoop

Let er bij het kopen op dat de winterradijs stevig en mollig is. Daarnaast moet de schaal heel zijn en mag de knol niet te groot zijn. Anders bestaat het risico dat het niet lekker is.

Lees ook: Zo ga je fit door het najaar met groenten en fruit

Opslag

Winterradijs is, mits op de juiste manier bewaard, tot wel zes maanden houdbaar. Het is dus geen wonder dat het zo’n populaire en wijdverbreide groente was, vooral in het verleden. Bewaar hem het best op een donkere, koele plek, bij voorkeur in een met een laag zand bedekte kelder. Als je geen kelder ter beschikking hebt, kun je de ongewassen radijs ook in het groentevak van de koelkast bewaren. Verpakt in een vochtige doek gaat het ruim 14 dagen mee.

Dit vind je misschien ook leuk