Laatst geüpdatet op maart 20, 2023 by Redactie
Wanneer de blote huid wordt blootgesteld aan zonlicht, maakt deze vitamine D aan die door ons lichaam nodig is om calcium te absorberen en zorgt voor sterke, gezonde botten. In de zomer duurt het slechts ongeveer 10-15 minuten in de zon om alle vitamine D te genereren die je lichaam nodig heeft voor de dag. Helaas is het tijdens de lange wintermaanden verminderd. Dit resulteert ervoor dat velen zich wenden tot supplementen om de vereiste vitamine D te krijgen. Sommige mensen nemen echter teveel supplementen in. Dus, wat is de juiste dosis? En hoeveel is teveel?
Een drie jaar durende studie toonde aan dat het niet loont om hoge doses vitamine D te nemen. De studie volgde vrijwilligers tussen de leeftijd van 55 en 70 om de hypothese te testen dat met toenemende doses vitamine D, een dosisgerelateerde toename in botdichtheid en botsterkte zou optreden. Een derde van de deelnemers aan de studie ontving 400 IU vitamine D per dag, een derde ontving 4.000 IU per dag en een derde ontving 10.000 IU per dag.
Vrijwilligers lieten zowel hun botdichtheid als hun botsterkte meten met behulp van een nieuwe, hoge-resolutie computertomografie (CT) scan van bot bij de pols en enkel, een XtremeCT genaamd, die alleen voor onderzoek werd gebruikt. De XtremeCT is de eerste in zijn soort ter wereld en stelt onderzoekers in staat om de botmicroarchitectuur in detail te bekijken. Deelnemers ontvingen scans aan het begin van het onderzoek en na 6, 12, 24 en 36 maanden. Om vitamine D- en calciumspiegels te beoordelen, verzamelden onderzoekers ook nuchtere bloedmonsters aan het begin van de studie en na 3, 6, 12, 18, 24, 30 en 36 maanden, evenals jaarlijkse urinecollecties.
Botmineraaldichtheid (BMD) wordt bepaald door het meten van de hoeveelheid calcium en andere mineralen in een bepaald segment van het bot. Hoe lager de botdichtheid, hoe groter het risico op botbreuken.
Volwassenen verliezen langzaam BMD naarmate ze ouder worden, en de DXA-resultaten lieten een bescheiden afname van BMD zien gedurende de duur van het onderzoek, zonder dat verschillen werden ontdekt tussen de drie groepen. De meer gevoelige meting van BMD met XtremeCT met hoge resolutie toonde echter significante verschillen in botverlies tussen de drie dosisniveaus.
De totale BMD daalde gedurende de periode van drie jaar met 1,4 procent in de 400 IU groep, 2,6 in de 4.000 IU groep en 3,6 in de 10.000 IU groep. De conclusie was dat, in tegenstelling tot wat werd voorspeld, vitamine D-suppletie in hogere doses niet in verband werd gebracht met een toename van de botdichtheid of botsterkte. In plaats daarvan detecteerde de XtremeCT een dosisafhankelijke afname van de botdichtheid, met de grootste afname in de 10.000 IU per daggroep. Meer onderzoek is nodig om te bepalen of hoge doses de botgezondheid daadwerkelijk kunnen schaden.
Een secundaire uitkomst van het onderzoek wees op een potentieel veiligheidsrisico bij het nemen van hoge niveaus van vitamine D. Hoewel er incidenten waren in alle drie de takken van het onderzoek, vonden de onderzoekers dat deelnemers die gedurende drie jaar hogere doses dagelijkse vitamine D-suppletie (4000 IU en 10.000 IU) kregen toegewezen, meer kans hadden om hypercalciurie te ontwikkelen (verhoogde calciumspiegels in de urine), vergeleken met degenen die een lagere dagelijkse dosis kregen. Hypercalciurie is niet ongewoon bij de algemene bevolking, maar wordt geassocieerd met een verhoogd risico op nierstenen en kan bijdragen aan een verminderde nierfunctie.
Hyperalciurie trad op bij 87 deelnemers. De incidentie varieerde aanzienlijk tussen de 400 IU (17%) 4000 IU (22%) en 10.000 IU (31%) studiegroepen. Als hypercalciurie werd waargenomen bij deelnemers aan de studie, was de calciuminname verlaagd. Na herhaalde tests verdwenen de hypercalciurie meestal.
