Ridderlijkheid is niet dood als het gaat om de moraal. Mannen worden vaker opgeofferd dan een vrouw als het gaat om zowel het redden van de levens van anderen als het nastreven van onze eigen belangen, heeft een team van de psychologie onderzoekers ontdekt. Er werden drie experimenten uitgevoerd.
In een experiment moesten proefpersonen een van de drie versies van een “Trolley Dilemma” lezen – een veelgebruikte techniek in psychologie studies en verwant aan de “Lifeboat Question” (dat wil zeggen, als je slechts drie van de vijf passagiers in een reddingsboot kon redden, wie zou je dan kiezen?). Elk vignet beschreef een man, vrouw of sekseneutrale omstander op de brug. De deelnemers werd vervolgens gevraagd wie ze bereid waren te duwen, [man/vrouw persoon] op het pad van de tegemoetkomende wagen om de vijf andere die verderop stonden te besparen. De resultaten toonden aan dat zowel vrouwelijke als mannelijke proefpersonen meer waarschijnlijk een mannelijke omstander of een ongespecificeerd geslacht zouden duwen dan de vrouwelijke omstander.
In een tweede experiment kreeg een nieuwe groep proefpersonen £ 20 en werd hen verteld dat het geld op het einde van het experiment zou worden vermenigvuldigd tot 10-voudig, waardoor ze £ 200 kregen. Echter, er was een valstrik. In het experiment warden de proefpersonen in wisselwerking met andere individuen – bondgenoten van de onderzoekers. De proefpersonen werden verteld dat als ze besloten om het geld te houden, deze personen zouden worden onderworpen aan milde elektrische schokken. Echter, als ze het geld opgaven, zou het voorkomen dat de schokken worden toegediend.
Net als bij het eerste experiment, hadden de vrouwen minder kans dan mannen om te worden blootgesteld aan schokken, hetgeen duidt op een afkeer van nadelige gevolgen voor vrouwen – zelfs wanneer dit ten eigen financiële gewin van de proefpersonen kwam. Hoewel zowel vrouwelijke als mannelijke proefpersonen minder vrouwen dan mannen lieten schokken, waren vooral vrouwen minder bereid om andere vrouwen te schokken.
Een derde experiment was een vragenlijst waarin een nieuwe reeks van meer dan 350 proefpersonen werd gevraagd een reeks vragen te beantwoorden die relevant waren voor het onderzoek – in het bijzonder, om het gedachte proces dat de gedragingen tentoongesteld in de eerste twee experimenten zou kunnen verklaren.
De vragen waren onder andere: “Op een zinkend schip, wie moet je eerst redden? Mannen, vrouwen, of geen volgorde”; “Volgens de sociale normen, hoe moreel aanvaardbaar is het om (mannen/vrouwen) te benadelen voor geld?”; “Volgens de sociale normen, hoe eerlijk is het om (mannen/vrouwen) te benadelen?”; en, “Volgens de sociale normen, hoe goed tolereren (mannen/vrouwen) pijn?”
Over het algemeen suggereren de antwoorden van zowel vrouwelijke als mannelijke respondenten dat sociale normen goed zijn voor meer benadeeld gedrag ten opzichte van een mannelijke dan vrouwelijke doelgroep – vrouwen zijn minder tolerant om de pijn, het is onaanvaardbaar dat vrouwen pijn gedaan wordt voor persoonlijk gewin, en de maatschappij onderschrijft ridderlijk gedrag. Bovendien werden deze perspectieven niet gekoppeld aan emotie – de proefpersonen vonden dat nadelige gevolgen voor mannen en vrouwen in gelijke mate emotioneel aversief zijn.
