Laatst geüpdatet op augustus 14, 2023 by Redactie
De domesticatie van honden en hun co-evolutie met mensen heeft een ongelooflijk unieke relatie met deze dieren bevorderd. In de loop van de tijd hebben onze viervoeters zich goed aangepast aan het begrijpen van menselijke communicatiewijzen, zowel verbaal als non-verbaal. Onderzoekers van de George Washington University zeggen echter dat mensen meer zouden kunnen doen om onze harige metgezellen beter te begrijpen, en de gezichtsmarkeringen van een hond kunnen een sleutel zijn om ze halverwege te ontmoeten.
In een nieuw artikel ontdekten onderzoekers van het GW Primate Genomics Lab dat honden met duidelijkere gezichten – b.v. honden met één gezicht, effen kleur of honden zonder gezichtsmarkeringen – meer gezichtsbewegingen of uitdrukkingen lijken te maken bij interactie met hun menselijke metgezellen dan honden met complexere gezichtsmarkeringen – honden met veelkleurige gezichten of gezichten met patronen. Uit de studie bleek ook dat mensen redelijk goed zijn in het beoordelen van de mate van expressiviteit van hun hond in het algemeen, maar mensen met hondengenoten in de leeftijd van ongeveer twee tot zeven jaar oud zijn nauwkeuriger in het beoordelen van hun niveau van expressiviteit als hun hond een duidelijker gezicht heeft.
Bij de studie waren meer dan 100 honden en hun mensen betrokken. De onderzoekers vroegen elke studiedeelnemer om hun honden in vier verschillende omstandigheden op te nemen. Het onderzoeksteam gebruikte vervolgens een gestandaardiseerd coderingssysteem genaamd DogFACS om het gedrag van elke hond te analyseren en creëerde een nieuw systeem om gezichtsmarkeringen en patronen op hondengezichten te schalen en te evalueren. Studiedeelnemers werd ook gevraagd om een enquête in te vullen met verschillende demografische gegevens over de honden en peilde hoe goed de deelnemer de uitdrukkingen van hun hond beoordeelde.
De onderzoekers zeggen dat deze bevindingen implicaties hebben voor de echte wereld, niet alleen voor hondenliefhebbers, maar voor iedereen die omgaat met, samenwerkt met of woont in buurten met hondengenoten.
“Naarmate honden meer en meer geïntegreerd raken in de menselijke samenleving, is het belangrijk dat we begrijpen hoe ze met ons communiceren en hoe we beter met hen kunnen communiceren”, zegt Courtney Sexton, de hoofdauteur van het onderzoek. “Als we hierover nadenken in termen van welzijnscontexten, of honden in asielen, of werkhonden en dienstdieren, of interacties met honden in je buurt of mensen in een hondenpark, wetende wat honden ons proberen te vertellen en wat ze zouden kunnen denken of voelen kan zowel hun ervaring als die van ons echt verbeteren als we samen zijn.
Uit de studie bleek ook dat oudere honden minder expressief lijken in hun communicatie met hun menselijke metgezellen, wat volgens Sexton kan zijn omdat oudere honden een langere, meer gevestigde relatie hebben met hun menselijke metgezel, dus ze hoeven niet zo hard te werken om begrepen te worden. Het onderzoeksteam ontdekte ook dat werkhonden of hooggetrainde honden expressiever waren, terwijl dit soort relaties vloeiende communicatie vereist en mensen misschien beter in staat zijn om de uitdrukkingen van hun hond te begrijpen.
Beeld Credit: The George Washington University
