Laatst geüpdatet op november 23, 2020 by Redactie
De zoete smaak van suiker is wereldwijd erg populair. In Oostenrijk en Duitsland bedraagt de jaarlijkse inname per persoon respectievelijk ongeveer 33 en 34 kilogram. Suiker speelt dus een steeds grotere rol in de voeding en gezondheid van de bevolking, vooral met betrekking tot het lichaamsgewicht. Er is echter weinig bekend over de moleculaire (smaak) mechanismen van suiker die de inname via de voeding beïnvloeden, onafhankelijk van de calorische lading.
Smaakreceptor en verzadigingsregulatie
“We onderzochten daarom de rol van de activering van de zoete smaakreceptor bij de regulering van verzadiging”, zegt Veronika Somoza, plaatsvervangend hoofd van de afdeling Fysiologische Chemie aan de Universiteit van Wenen en directeur van het Leibniz Instituut voor Voedselsystemen Biologie aan de Technische Universiteit van München.
Voor dit doel voerden de wetenschappers een geblindeerde, cross-over interventiestudie uit met glucose en sucrose. In totaal kregen 27 gezonde, mannelijke personen tussen 18 en 45 jaar een glucose- of sucrose-oplossing van 10 procent (gewichtsprocent) of een van de suikeroplossingen aangevuld met 60 ppm lactisol. Lactisol is een stof die zich bindt aan een subeenheid van de zoete receptor en de perceptie van zoete smaak vermindert. Ondanks verschillende suikersoorten hadden alle oplossingen met of zonder lactisool dezelfde energie-inhoud. Twee uur nadat ze elk van de testoplossingen hadden gedronken, mochten de deelnemers zoveel ontbijten als ze wilden. Kort voor en tijdens de wachttijd van 120 minuten namen de onderzoekers regelmatig bloedmonsters en maten ze hun lichaamstemperatuur.
Lees ook: Is zoetheid je zwakte? Zo geef je suiker op!
Gemiddeld 100 kilocalorieën extra
Na consumptie van de lactisol-bevattende sucrose-oplossing hadden de proefpersonen een verhoogde energie-inname vanaf het ontbijt van ongeveer 13 procent, ongeveer 100 kilocalorieën meer, dan na het drinken van de sucrose-oplossing zonder lactisol. Bovendien vertoonden de proefpersonen van deze groep een lagere lichaamstemperatuur en verlaagde plasmaconcentraties van serotonine. Serotonine is een neurotransmitter en weefselhormoon dat onder andere een eetlustremmende werking heeft. De onderzoekers zagen daarentegen geen verschillen na toediening van de lactisol-bevattende glucose-oplossing en de zuivere glucose-oplossing.
“Dit resultaat suggereert dat sucrose, ongeacht de energie-inhoud, de regulatie van verzadiging en energie-inname moduleert via de zoete smaakreceptor”, zegt Barbara Lieder van de Universiteit van Wenen.
De eerste studie-auteur van de studie, Kerstin Schweiger, Universiteit van Wenen voegt eraan toe: “We weten nog niet waarom we het lactisol-effect met glucose niet konden waarnemen. We vermoeden echter dat dit komt doordat glucose en sucrose de zoete receptor op verschillende manieren activeren. We nemen ook aan dat mechanismen die onafhankelijk zijn van de zoete receptor een rol spelen.”
“Er is dus nog veel onderzoek nodig om de complexe relaties tussen suikerconsumptie, smaakreceptoren en verzadigingsregulatie op moleculair niveau op te helderen”, zegt Veronika Somoza. Vooral omdat zoete receptoren ook in het spijsverteringskanaal worden aangetroffen en er weinig bekend is over hun functie daar. Toch zijn de eerste stappen gezet.
