Laatst geüpdatet op januari 28, 2025 by Redactie
Sommige van onze tranen zijn bedoeld om onze ogen vochtig en gezond te houden. Andere reinigen de ogen van stof, pollen en andere vervuilende stoffen. Emotionele tranen spelen een andere rol. Hoewel ze worden veroorzaakt door sterke gevoelens zoals woede, pijn, angst of teleurstelling, zijn er aspecten van deze tranen die nog niet volledig zijn onderzocht.
In een paper genaamd “Emotionele tranen: wat ze zijn en hoe ze werken” door Debra Lieberman, professor aan de afdeling psychologie van het College of Arts and Sciences, en co-auteurs Daniel Sznycer van de afdeling psychologie aan de Oklahoma State University en Asmir Gračanin van de afdeling psychologie aan de Universiteit van Rijeka in Rijeka, Kroatië, wordt een onontgonnen gebied in de wereld van emotionele tranen onderzocht.
De paper concludeerde dat tranen non-verbale signalen zijn die de waarde communiceren die een persoon hecht aan daden, ideeën en gebeurtenissen, zei Lieberman. Tranen zijn – min of meer – eerlijke signalen van hoe een persoon een staat van de wereld waarneemt – van de meest vreugdevolle tot de donkerste.
Tranen gaan gepaard met grote prestaties en ernstig verlies. Ze komen voor bij liefde, dankbaarheid en boosheid. De alomtegenwoordigheid van tranen lijkt zich te verzetten tegen een functionele verklaring. Lieberman en collega’s suggereren echter dat tranen, net als schreeuwen en gillen, de intense amplitude van een gevoelde staat overbrengen.
“Tranen signaleren interne evaluaties aan doelwitten als een middel om een doel te bereiken – als een poging om de eigen evaluaties en gedragingen van het doelwit aan te passen op manieren die de huiler bevoordelen”, schreven de auteurs. “Bijvoorbeeld, huilen kan ervoor zorgen dat je partner stopt met iets te doen wat je niet leuk vindt.”
Maar wie huilt er nou eigenlijk?
Lieberman en collega’s beweren dat mensen meer huilen als hun agressieve formidabiliteit of vermogen om voordelen te genereren laag is; dat wil zeggen, als mensen een lage invloed hebben in een bepaalde sociale situatie.
Tot op zekere hoogte verklaart dat waarom vrouwen de neiging hebben om meer te huilen dan mannen en kinderen de neiging hebben om meer te huilen dan volwassenen, zei ze. In onze maatschappij hebben de meeste mannen nog steeds een superieure status – zowel fysiek als in termen van macht, zei ze. Dus vrouwen in een situatie waarin sprake is van een conflict met een man hebben de neiging om te huilen, maar in dezelfde situatie met een andere vrouw is dat misschien niet het geval.
“Het vermogen tot woede en het fysiek opleggen van kosten zou niet vreemd zijn geweest voor voorouderlijke vrouwen, die zich bezighielden met fysieke conflicten tussen vrouwen en ook te maken hadden met minder formidabele kinderen en jongeren”, schreven de auteurs. “Maar conflicten tussen mannen en vrouwen vormden grote bedreigingen voor vrouwen, en dus zou het vermogen van vrouwen om van directe agressie over te schakelen op tranen adaptief zijn geweest. Daarentegen zouden tranen en andere signalen van lage formidabiliteit meer nadelige effecten hebben gehad op de fitheid van een man.”
Natuurlijk kunnen tranen ook voorkomen bij personen die in een bepaalde situatie extreme invloed hebben, bijvoorbeeld bij het uiten van de intensiteit van de trots die ze voelen over hun eigen prestaties. Als een amplitudesignaal kunnen tranen door iedereen worden vergoten.
Andere bevindingen in het artikel zijn:
- Huilende mensen hebben de neiging om emotionele tranen te huilen in de buurt van personen die empathie kunnen hebben voor hun benarde situatie en hen kunnen troosten. Dat verklaart waarom een kind kan vallen, maar pas begint te huilen als het zijn ouders of verzorgers bereikt. De intensiteit van het huilsignaal dat nodig is om aandacht te krijgen, kan impliciete informatie verschaffen over welke personen om hen geven en hoeveel. In sommige situaties kan een persoon huilen in de buurt van mensen die om hem geven, en als een paar tranen niet werken, kan hij snikken. De geest bepaalt strategisch hoeveel huilen nodig is.
- Huilers worden gezien als minder fysiek formidabel. Een huiler geeft in negatieve contexten aan dat hij een situatie heeft beoordeeld als het opleggen van onnodige kosten. Terwijl vrouwen, voor wie tranen vaker worden gebruikt in sociale onderhandelingen, kunnen begrijpen dat tranen worden geassocieerd met waargenomen kosten, kunnen mannen dergelijke signalen interpreteren als algemene zwakte en suggereren dat de persoon fysiek en mogelijk mentaal niet in staat is om met een situatie om te gaan. Dit kan worden vertaald in percepties van incompetentie.
- Zwangere vrouwen huilen over het algemeen meer dan niet-zwangere vrouwen omdat ze behoeftiger en kwetsbaarder zijn.
Hoewel het artikel slechts kort ingaat op tranen en verschillende psychopathologieën, vermeldt Lieberman dat de gevoeligheid voor de tranen van een ander per persoon verschilt. Terwijl de meeste mensen tranen begrijpen als “ik ben gekwetst” of “ik heb hulp nodig” of, algemener, “ik ervaar een prijs”, zijn er klinische groepen zoals psychopaten en narcisten, die geen empathie hebben, en deze tranen niet op deze manier interpreteren. Het is bijna alsof ze immuun zijn voor de manipulatieve effecten van tranen, maar toch geen moeite hebben om tranen zelf te gebruiken om de voorraad en investering te krijgen die ze zoeken.
