Laatst geüpdatet op november 15, 2021 by Redactie
Gesynchroniseerde hartslagen en huidgeleiding vertellen ons dat mensen zich tot elkaar aangetrokken voelen. Dit verklaart waarom we bij sommige mensen wel een romantische ‘klik’ voelen en bij anderen niet. Dat blijkt uit onderzoek van psycholoog Eliska Prochazkova van het Leiden Institute for Brain and Recognition.
Partnerkeuze is gebaseerd op een onderbuikgevoel, wat wij een ‘klik’ noemen. Bij sommige mensen voel je dit en bij anderen niet. Psychologe Eliska Prochazkova onderzocht hoe dit gevoel van romantische verbondenheid ontstaat tijdens blind dates. Ze ontdekte dat gesynchroniseerde hartslagen en huidgeleidingsreacties de aantrekkingskracht tussen twee mensen kunnen voorspellen. Dit is de eerste studie die aantoont dat het vermogen om te synchroniseren met een partner op fysiologisch niveau een belangrijke voorspeller is van seksuele aantrekkingskracht tijdens de eerste ontmoetingen.
Hartslag stijgt samen
De onderzoekers richtten ‘dating cabins’ in op verschillende evenementen, waaronder Lowlands, en nodigden singles uit voor een blind date. In totaal kregen 140 jongeren willekeurig een date toegewezen. De paren kregen een eye-tracking bril die hun oogbewegingen registreerde en andere apparatuur meet hun huidgeleiding, of het zweet op hun vingers, samen met hun hartslag. Net als de hartslag is huidgeleiding een maatstaf voor de activering van het zenuwstelsel. Prochazkova: ‘We ontdekten dat als de dates werden aangetrokken door hun partner, hun hartslag synchroon liep met die van hun date. Als de hartslag van de ene persoon toenam, dan deed de ander dat ook. En als hun hartslag afnam, deed die van de ander dat ook. De huidgeleiding volgde hetzelfde patroon. De aantrekkingskracht tussen datingkoppels lijkt te groeien als ze op dit diepere niveau synchroniseren.’
Lees ook: Tekenen van aantrekkingskracht in het eerste gesprek
Micro-expressies oppikken
Synchronisatie met de hartslag en huidgeleiding van je partner kan worden veroorzaakt door micro-expressies. Dit zijn kleine uitdrukkingen die met het blote oog niet zichtbaar zijn. ‘Het kunnen bijvoorbeeld kleine oogknippers zijn’, zegt ze. ‘Als je deze micro-uitdrukkingen bij een ander onbewust waarneemt, voel je je goed omdat je merkt dat hij of zij je op emotioneel niveau begrijpt. Hierdoor gaat je hartslag omhoog. Dit is waarschijnlijk wat er gebeurt als je iemand romantisch aantrekkelijk vindt.’
Oude, evolutionaire mechanismen
Wat opvalt is dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zichtbare externe signalen die we kunnen beheersen, zoals gezichtsuitdrukkingen of oogcontact, de aantrekkingskracht tussen mensen niet voorspellen. ‘Vrouwen in het onderzoek maakten veel gebruik van dit soort signalen in de vorm van gebaren en glimlachen. Mannen daarentegen staren meer naar vrouwen; ze kijken langer naar de gezichten, ogen en lichamen van vrouwen. Maar geen van deze signalen voorspelde de mate waarin de ene persoon zich tot de andere aangetrokken voelde. Het zijn de onzichtbare, interne signalen zoals hartslag en huidgeleiding die dit bepalen. Uit dit onderzoek blijkt dat oude, evolutionaire mechanismen nog steeds een enorme impact hebben op ons gedrag.’
Sociale lijm
Synchronisatie van fysiologische toestanden kan belangrijk zijn voor andere soorten sociale relaties, zoals tussen een ouder en kind of een patiënt en therapeut. Het kan mogelijk blijken methoden te ontwikkelen die deze synchronie bevorderen. Muziek kan bijvoorbeeld fungeren als een ‘sociale lijm’.
