Laatst geüpdatet op december 19, 2019 by Redactie
De rollen van dochters in de gezinsstructuur en in de samenleving zijn moeilijk te definiëren en ze worden zelden begrepen – zelfs niet door dochters zelf – zei Allison Alford, Ph.D., klinisch assistent professor bedrijfscommunicatie aan de Hankamer School of Business van Baylor University.
Alford is de hoofdauteur van een nieuwe studie ‘Role Expectations and Role Evaluations in Daughtering: Constructing the Good Daughter’. De studie richt zich specifiek op moeder-dochterrelaties en kijkt naar hoe dochters hun rol in die relatie waarnemen en definiëren. Onderzoekers interviewden 33 vrouwen in de leeftijd van 25-45 jaar, die levende moeders hebben jonger dan 70 jaar. Die leeftijdsgroepen werden gekozen om een tijdsperiode vast te leggen voor moeders en dochters met de grootste waarschijnlijkheid dat geen van beide individuen de verzorger van de ander was en beide waren in relatief goede gezondheid, schreven de onderzoekers.
Verwachtingen van de “ideale dochter”
Alford zei dat analyse van de interviews met de dochters vier thema’s of rolverwachtingen onthulde voor een ‘ideale dochter’ in relatie tot haar moeder:
- Respect tonen
- Bescherming bieden
- Moederschap opwekken
- Tijd maken voor verbinding
De studie merkte op dat veel van de vrouwen die in eerste instantie werden geïnterviewd – bijna vanzelfsprekend – verwachtten over hun moeder te praten in plaats van over zichzelf.
“Toen hen werd gevraagd om over zichzelf te denken als dochters en hun communicatie in de relatie, merkten velen dat ze dit voor het eerst deden,” schreven de onderzoekers. “Deze vrouwen merkten op dat het benadrukken van zichzelf en het beschrijven van hun rol als volwassen dochters vreemd of ongemakkelijk voelde in zijn nieuwheid.”
Respect tonen
Respect, zo bleek uit het onderzoek, was het meest voorkomende onderwerp van de dochters. Op basis van de interviews kon het respect van een dochter voor haar moeder worden aangetoond door conflicten te vermijden, het meningsverschil met haar moeder tot zwijgen te brengen, positief te reageren op de berichten van haar moeder en de machtspositie van haar moeder te ondersteunen.
“Dochters toonden respect door hun communicatie aan te passen om de competentie van hun moeder te bevestigen of anderszins te voorkomen dat ze hen beledigen en negeren,” schreven de onderzoekers.
Een vrouw, in het onderzoek geïdentificeerd als Kelsey, zei dat ze naar haar moeder luisterde over dingen die ze niet leuk vindt en soms haar excuses aanbiedt aan haar moeder, zelfs als ze zich niet verontschuldigend voelt.
“Ik zou nooit zeggen:” Mam, ik wil het niet horen “, omdat ik dat nooit tegen mijn moeder zou zeggen. Ooit. Ik zou naar haar luisteren … Ik zou naar haar luisteren om me dingen te vertellen die ik eigenlijk niet wil horen, en dat zou ik haar nooit vertellen, “zei Kelsey.
Bescherming bieden
Een aantal van de geïnterviewde volwassen dochters had de verwachting dat zij hun moeders actief zouden moeten beschermen. Dit kan een dochter zijn die het welzijn van haar moeder beschermt, haar moeder beschermt tegen misbruik of haar beschermt tegen de respectloze acties van anderen, inclusief broers en zussen.
Een vrouw, Sabine, beschreef een tijd waarin ze het moest opnemen tegen haar broer omdat ze voelde dat hij gebruik maakte van de goede wil van hun moeder. Bovendien zei ze dat ze haar moeder aan moest ‘pakken’ omdat ze geen grenzen had met de broer.
Uit de voorbeelden in de studie bleek dat veel dochters graag kampioen voor hun moeder waren, maar sommigen merkten op dat het moeilijk was om beschermers te zijn.
Moederschap opwekken
Een aantal van de geïnterviewde dochters zei dat ze een beetje worstelen met hun rol als volwassenen – of als moeders zelf – die nog steeds met hun moeder moeten omgaan en om hulp vragen. Velen zeiden dat ze nog steeds interactie en goedkeuring van hun moeder zoeken als een gevoel van trots.
“Wanneer een dochter haar moeder om hulp vraagt of een behoefte aan een emotionele evaluatie zoals trots activeert, vervult ze haar rolverwachtingen”, schreven de onderzoekers.
Een vrouw, Lottie, zei over haar moeder: ‘Ze complimenteert me als moeder. Ik denk dat ik me een goede dochter voel als ik het gevoel heb dat ik haar trots maak en ze me laat weten dat ze trots op me is … en ik denk dat ik me daardoor een goede dochter voel.”
Verbinding
In hun beschrijvingen van ‘goede dochters’ zeiden een aantal van de geïnterviewde dochters dat het belangrijk was om tijd vrij te maken om contact te maken met hun moeder. Dit bleek uit het onderzoek, van telefoneren, face-to-face ontmoeten, kleinkinderen meenemen of zelfs naar een huis in de buurt verhuizen. Soms worden de verwachtingen ronduit uitgesproken door de moeders, maar dat is niet altijd het geval, legden de onderzoekers uit.
De taal veranderen
Alford zei dat haar onderzoek heeft aangetoond dat de ’taal’ van dochtergebruik bijna niet bestaat in sociaal discours, evenals in wetenschappelijke of populaire werken. Ze zei bijvoorbeeld dat een dochter die zorgzaam of ondersteunend is vaak wordt omschreven als ‘moederlijk’.
“Dat is een voorbeeld van het geven van eer aan moeders als de enige mensen die voor anderen zorgen, in plaats van te zeggen dat de dochter een zorgzame persoon is of dat ze ondersteunend is,” zei Alford. “We willen dochters beschouwen als hun eigen vorm van werk en verantwoordelijkheid en daar waarde aan hechten, zodat we de waarde kunnen zien die we hechten aan onze familierelaties en familiesystemen.”
Een gewenst resultaat van onderzoek op dit gebied, zei Alford, is dat dochters een stem krijgen en hun waardevolle werk binnen het gezin zal worden erkend.
“Het werk dat dochters doen is belangrijk en waardevol en hoe meer we erover praten en het aan het licht brengen, hoe meer we zullen begrijpen wat dochters kunnen brengen in de relatie en de moeder-dochterrelatie kunnen verbeteren,” zei ze.
