Laatst geüpdatet op september 2, 2024 by Redactie
Als je die viral sociale media-video’s hebt gezien van honden die soundboard knoppen gebruiken om te “praten”, ben je niet de enige. Deze knoppen hebben de dierenwereld stormenderhand veroverd, wat heeft geleid tot indrukwekkende en soms schijnbaar wonderbaarlijke prestaties die worden gedeeld op platforms als TikTok en Instagram. Maar communiceren deze honden echt, of reageren ze alleen op signalen van hun baasjes?
Nu onthult een nieuw onderzoek door onderzoekers van de University of California San Diego en andere instellingen — dat honden die getraind zijn met soundboard knoppen inderdaad specifieke woorden kunnen begrijpen en contextueel passende antwoorden kunnen produceren. Onder leiding van Federico Rossano, universitair hoofddocent aan de afdeling Cognitieve Wetenschappen aan de UC San Diego en hoofd van het Comparative Cognition Lab, is dit het eerste empirische onderzoek dat voortkomt uit ’s werelds grootste longitudinale project over huisdieren die getraind zijn met knoppen.
Rossano, die ook te zien is in de populaire nieuwe Netflix-documentaire “Inside the Mind of a Dog“, benadrukt dat dit onderzoek slechts een stap is in het lopende onderzoek van zijn lab naar interspeciescommunicatie.
Belangrijkste bevindingen: het onderzoek toont aan dat honden die getraind zijn om soundboards te gebruiken, op de juiste manier reageerden op woorden als “spelen” en “buiten”, ongeacht of de woorden werden uitgesproken door hun baasjes of werden geactiveerd door het indrukken van een knop, en of de knoppen werden ingedrukt door de eigenaar of een niet-gerelateerde persoon. Dit suggereert dat honden niet alleen de lichaamstaal of aanwezigheid van hun baasjes “lezen”, maar de woorden ook daadwerkelijk verwerken.
“Dit onderzoek richt zich op het publieke scepticisme over de vraag of honden echt begrijpen wat de knoppen betekenen”, aldus Rossano. “Onze bevindingen zijn belangrijk omdat ze aantonen dat woorden ertoe doen voor honden en dat ze reageren op de woorden zelf, niet alleen op bijbehorende signalen.”
Het onderzoek omvatte twee complementaire experimenten. Het eerste werd persoonlijk uitgevoerd, waarbij onderzoekers 30 hondenhuizen in het hele land bezochten om hun reacties op soundboard knoppen te testen. Het tweede experiment maakte gebruik van burgerwetenschap, waarbij 29 hondenbezitters de proeven zelf thuis uitvoerden onder begeleiding op afstand.
De methodologie van de studie werd rigoureus vooraf geregistreerd, wat transparantie en reproduceerbaarheid waarborgde. Deze vooraf registratie, die online openbaar beschikbaar is, schetst de hypothesen, methoden voor gegevensverzameling, variabelen en analyseplannen van de studie voordat er gegevens werden verzameld. Dit proces, legde Rossano uit, vergroot de verantwoording, vermindert het risico op selectieve resultaten en sluit aan bij een groeiende beweging in de cognitieve wetenschap en psychologie om de wetenschappelijke nauwkeurigheid te vergroten en de kans op vooringenomenheid of fraude te verkleinen.
Rossano voegde toe: “We zijn nog maar aan het oppervlak in deze studie. Toekomstige studies onderzoeken hoe honden deze knoppen actief gebruiken, inclusief de betekenis en systematiek achter reeksen van het indrukken van knoppen. Ons onderzoek onderstreept het belang van het bestuderen van dieren in hun thuisomgeving, wat een ecologisch meer valide begrip van hun vaardigheden oplevert.”
Deze studie is onderdeel van een groter, lopend onderzoeksproject met duizenden deelnemers wereldwijd. Aankomend onderzoek zal dieper ingaan op hoe honden spontaan soundboard knoppen gebruiken, wat de complexiteit van hondencognitie en -communicatie verder zal verhelderen.
De eerste auteur van het artikel is Amalia Bastos, een voormalig postdoc aan de UC San Diego, nu postdoc aan de Johns Hopkins University. De studie werd ook uitgevoerd in samenwerking met onderzoekers van UC Davis, University of St. Andrews, Universitat de València en de University of Veterinary Medicine Vienna. De onderzoeksgegevens werden verzameld in 2022 tijdens de Omikron-piek van de COVID-19-pandemie, waarbij deelnemers hun huizen genereus openden voor onderzoekers, wat de groeiende publieke interesse en betrokkenheid bij burgerwetenschap benadrukte.
