Laatst geüpdatet op juni 25, 2020 by Redactie
Zorgen hebben hun plaats, waar het ook om gaat. De hersenen zijn hiervoor gebouwd; ze zijn gevoeliger voor slechte gebeurtenissen dan voor goede, waardoor de kansen op overleving toenemen. Maar constant piekeren, is niet zo positief. Jezelf vragen stellen kan de cirkel doorbreken. Ze leiden misschien niet tot het antwoord. Maar ze kunnen je helpen om een antwoord te vinden, wat betekent dat je weer de controle hebt en een strategie kunt bedenken. De volgende vijf vragen kunnen helpen als je vastzit:
Wat heb ik nu nodig?
De vorm van deze vraag is zelfopvoeding – waarschijnlijk momenteel schaars – en het inspireert tot het oplossen van problemen. De eerste gedachte is misschien irrationeel, bijvoorbeeld: ‘Ik moet een zak geld vinden’, en dat is prima. Gewoon blijven gaan. Praktische oplossingen zullen uiteindelijk opborrelen. Ze kunnen iets kleins zijn, zoals een telefoonnummer nodig hebben of gewoon de kamer uitlopen, maar je concentreert je nu op wat binnen je macht ligt in plaats van wat niet.
Lees ook: Piekeren – stop ermee! Don’t worry, be happy
Wat is het bewijs voor de gedachte of het gevoel dat ik heb?
Je wilt wat redenering in het proces inbrengen. Deze vraag zal de prefrontale cortex activeren, wat goed is voor de logica, en de amygdala beteugelen. Of je nu bang bent om door een hond te worden gebeten of verdwaald te raken in het bos, je wilt het testen: met hoeveel mensen is dit bij je vrienden gebeurd? In jouw straat? In jouw dorp? De kans daalt bij elke volgende vraag. Je kijkt naar gegevens en analyseert ze. Dat is wat je wilt.
Wat moet ik nu doen?
Lijsten kunnen leuk en nuttig zijn, totdat ze dat niet zijn. Dagelijkse taken worden gecombineerd met maandelijkse doelen en het wordt vormloos. Je voelt je overweldigd; er wordt niets gedaan, waardoor je je nog meer overweldigd voelt. De oplossing is om het maken en verfijnen van de daadwerkelijke lijst te vergeten en de tijd te gebruiken om er één ding aan te doen. Hoe klein het item ook is, je bereikt momentum en vraagt dan wat het volgende is. Actie brengt actie voor. Het is een goede manier om door analyse uit de verlamming te komen.
Wat doet iedereen om me heen?
Het is meer bewijs en een andere manier om gebruik te maken van de frontale kwab. Als er bijvoorbeeld brand is en niemand wegrent, is de kans groot dat het goed is om te blijven lopen. Als mensen niet in paniek raken, is dat niet het gevaar dat je aanvankelijk dacht. En het hoeft geen noodsituatie te zijn. Als je een yogales volgt of in de sportschool traint, heb je het gevoel alsof je er niet bij hoort. Bekijk het zo objectief mogelijk, want het is ook gemakkelijk om alleen naar bewijzen te zoeken die een negatieve hypothese bevestigen. Wordt je gemeden door andere leden? Heeft het personeel je gevraagd te vertrekken? Handelt het personeel anders tegen jou dan tegen iedereen? Het gedrag van mensen is misschien niet persoonlijk. Ze zijn in het algemeen misschien niet vriendelijk. Een veel voorkomende onderliggende stressfactor is het gevoel beoordeeld te worden wanneer dat niet het geval is. Meestal denken andere mensen niet zoveel aan jou als je denkt dat ze doen.
Lees ook: 5 negatieve gewoonten die je ongelukkig maken
Mag ik ademen?
Het antwoord is natuurlijk ja, dus doe het diep! Diep ademhalen is onverenigbaar met het idee van gevaar. Je hartslag gaat omlaag en het parasympatische zenuwstelsel domineert. Je brein kan de situatie de-escaleren en beoordelen. Het andere aspect is dat hoewel woorden rustgevend kunnen zijn, het emotionele brein er niet altijd op reageert. Iets fysieks doen is soms de enige boodschap die het kan begrijpen.
