Laatst geüpdatet op januari 3, 2020 by Redactie
Verveling is hoogstens een licht vervelende emotionele toestand, maar niets doen op een luie zaterdagmiddag kan een toegangspoort zijn tot meer problematisch gedrag. Het komt neer op een eenvoudig Freudiaans principe: we zijn gemotiveerd om plezier te zoeken en pijn te vermijden. Dit is de reden waarom veel mensen troostvoedsel zoeken om met negatieve emoties om te gaan, zoals het cliché van ijs eten nadat ze zijn gedumpt. Recent onderzoek onthult de negen meest voorkomende eettriggers:
Gebrek aan intimiteit
Voor sommige emotionele eters kan voedsel het comfort bieden dat ze van een partner, vriend of familie verlangen te ontvangen. Bovendien, zelfs als ze een groot ondersteuningsnetwerk hebben, voelen sommige emotionele eters zich vaak eenzaam. De wens om troost te zoeken uit voedsel vervult een behoefte – zij het tijdelijk – voor intimiteit.
Gevoelens van schaamte
Als een emotionele eter in het verleden een overtreding begaan heeft, zullen ze zichzelf de schuld geven en straffen, zelfs als ze vergeven zijn. Emotionele eters blijven stilstaan bij spijt en richten zich onophoudelijk op hun teleurstellingen, mislukkingen en wat ze niet leuk vinden aan zichzelf en hun leven.
Angst voor uitdagingen
Emotionele eters worstelen om de kracht en motivatie te vinden om een ontmoedigende taak aan te gaan. Ze geloven niet dat ze de vaardigheden hebben om te bereiken wat ze willen en hebben meer kans om een moeilijk doel op te geven. Ze stoppen liever dan dat ze falen. Deze gevoelens van ontoereikendheid, minderwaardigheid en teleurstelling kunnen emotionele eters ertoe aanzetten voedsel voor troost te zoeken.
Angst voor oordeel
Emotionele eters hebben hoge verwachtingen van wat zij vinden hoe hun lichaam eruit moet zien – en omdat ze dit ideaal niet hebben bereikt, straffen ze zichzelf. Ze zijn ook doodsbang om afgewezen te worden. Emotionele eters die angstig zijn voor het oordeel zullen vaak voedsel verbergen, zodat anderen niet kunnen zien hoeveel ze eten.
Vermijding van conflicten
Wanneer een persoon vermijdt zijn mond te houden, geen grieven opdoet en zijn emoties “opslokt”, kan deze vorm van “vermijden” resulteren in emotioneel eten. Emotionele eters die de confrontatie ontwijken, kunnen zich tot voedsel wenden om hen af te leiden van de kwestie die hen dwarszit en/of om de negatieve gevoelens eromheen te maskeren.
Verveling
Voor veel emotionele eters veroorzaakt een nutteloze geest een verlangen naar nieuwheid of een verandering – maar in plaats van deze begeerte te verzadigen met een boeiende activiteit, wenden ze zich tot voedsel.
Zelf-saboterende overtuigingen
Een verlangen om de cyclus van emotioneel eten te beëindigen of een gezondere levensstijl aan te nemen, kan worden belemmerd door de beperkende overtuigingen van een eter over hun vermogen om slechte gewoonten te doorbreken, zelfdiscipline te ontwikkelen en hun lichaam te veranderen. Sommige emotionele eters kunnen van mening zijn dat hun gezondheid vooraf bepaald wordt door hun genen en daarom niet kan worden veranderd. Ze geloven misschien dat een emotionele eter gewoon is wie ze zijn.
Opstand
Kinderen die opgroeiden in een zeer rigide huishouden kunnen merken dat ze hun verlangen naar vrijheid door voedsel manifesteren. Dit kan met name het geval zijn als het kind verboden was om bepaalde voedingsmiddelen te eten (bijv. junkfood, snoep) en/of als zijn/haar voedselinname streng werd gecontroleerd (om bijvoorbeeld gewichtstoename te voorkomen).
Fysiek, emotioneel of seksueel misbruik
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat trauma een risicofactor is voor eetstoornissen en ander pathologisch eetgedrag. Hoewel de relatie tussen misbruik en eten complex is en van persoon tot persoon kan verschillen, suggereert onderzoek dat emotionele eters zich tot voedsel kunnen wenden om gevoelens van schaamte te verminderen of zichzelf te straffen, omdat sommigen ten onrechte geloven dat het misbruik hun fout was. Onderzoekers theoretiseren ook dat overlevenden van misbruik opzettelijk veel gewicht kunnen krijgen of verliezen als een vorm van bescherming (dwz ze denken dat het hen minder aantrekkelijk zal maken en dat ze daarom minder snel zullen worden misbruikt), of als een weerspiegeling van hun verbrijzelde zelfbeeld.
