Laatst geüpdatet op juni 16, 2023 by Redactie
Conflicten zijn onvermijdelijk in alle huwelijken. Wanneer het uitbreekt in gezinnen met kinderen, kunnen gestresste of boze ouders hun pijn op de kinderen afreageren, hun woede projecteren of zich emotioneel of fysiek terugtrekken. In het ergste geval kan de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen eronder lijden. Maar de manier waarop ouders, vooral vaders, omgaan met huwelijksconflicten kan een verschil maken voor kinderen, volgens een nieuwe studie van onderzoekers van de University of Illinois Urbana-Champaign.
Lees ook: Zo stop je met ruzie maken voor je kinderen
“In het verleden werden huwelijksconflicten altijd als iets negatiefs beschouwd met betrekking tot verschillende aspecten van de ontwikkeling van kinderen. Maar wat belangrijker is dan het hebben van een conflict, is hoe mensen ermee omgaan. Onze studie onderzocht of constructieve conflictoplossing een deel van de negatieve invloed van huwelijksconflicten op ouderschapspraktijken zou kunnen bufferen,” zei hoofdauteur Qiujie Gong, een doctoraatsstudent bij de afdeling Human Development and Family Studies (HDFS) van het College of Agricultural, Consumenten- en Milieuwetenschappen in Illinois.
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat vader-kindrelaties meer kunnen worden beïnvloed door conflicten dan moeder-kindrelaties, en kunnen leiden tot een negatieve ontwikkeling voor kinderen. Daarom kozen de auteurs ervoor om zich in hun studie te concentreren op vaders.
“We wilden meer aandacht besteden aan vaders, want hoewel moeders altijd als de belangrijkste verzorger werden beschouwd, kunnen vaders ook de ontwikkeling van kinderen aanzienlijk beïnvloeden”, zei Gong.
De auteurs, waaronder HDFS-professoren Karen Kramer en Kelly Tu, hebben toegang gekregen tot een longitudinale dataset van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs waarin de ervaringen van kinderen van 9 maanden tot de kleuterschool worden getraceerd. Ze erkenden het belang van de voorschoolse jaren voor het leren van sociaal-emotionele vaardigheden en analyseerden de subset van gegevens voor gezinnen met 4-jarigen en controleerden voor de opvoedingsstijlen van de moeder de antwoorden van vaders op enquêtevragen over huwelijksconflicten en oplossingsstrategieën. Door schakels in een ketting te bouwen, brachten ze de rapportages van vaders over conflicten in verband met hun opvoedingspraktijken en vervolgens met de sociaal-emotionele effecten van die praktijken op kinderen.
“Naast afzonderlijk kijken naar moeders, vaders en conflicten, zoals eerdere studies hebben gedaan, hebben we alles samengebracht in één model, niet alleen om het gezin als een onderling verbonden systeem te zien, maar ook om de vader niet te vergeten: hoe zijn percepties van conflicten en benaderingen van oplossing zijn van invloed op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen”, aldus Kramer. “Dat is het unieke van deze studie.”
Bij het analyseren van een diverse steekproef van 3.955 heteroseksuele gezinnen met inwonende vaders, ontdekten de auteurs dat wanneer vaders vaker huwelijksconflicten rapporteerden, dit hun opvoedingsstress verhoogde en hun warmte jegens hun kind verminderde. Volgens de analyse verminderden die factoren vervolgens de sociaal-emotionele vaardigheden van het kind die door moeders in de enquêtes werden gerapporteerd.
Gong benadrukt dat kinderen in de voorschoolse leeftijd zich in een cruciale fase bevinden voor het ontwikkelen van sociaal-emotionele vaardigheden. Deze vroege ervaringen vormen de basis voor latere relaties met leeftijdsgenoten, geestelijke gezondheid en meer, dus ouders van kleine kinderen moeten overwegen hoe hun interacties kunnen overslaan op hun kinderen, zegt ze.
Vervolgens hield Gong rekening met hoe vaders conflicten oplosten.
“We ontdekten dat vaders die meldden dat ze meer constructieve conflictoplossing gebruikten – zoals open communicatie en het bereiken van compromissen, in tegenstelling tot slaan, bekritiseren of gooien met dingen – meer betrokkenheid en warmte toonden aan hun kinderen, in vergelijking met hun tegenhangers,” zei ze.
Het is niet verrassend dat kinderen profiteerden van deze warmere interacties met hun vaders.
“Vaders die constructieve conflictoplossing gebruikten, leidden tot meer betrokkenheid van de ouders, wat leidde tot een positievere ontwikkeling van het kind”, zei Kramer. “Destructief conflict heeft het tegenovergestelde effect op kinderen.”
Uiteindelijk zegt Gong dat ouders conflicten niet uit de weg moeten gaan. Wat in plaats daarvan belangrijker is, is het vinden van constructieve oplossingsstrategieën die stress minimaliseren en ervoor zorgen dat een vader in staat blijft om hartelijk met zijn kinderen om te gaan.
“Als we meer klinische of educatieve programma’s zouden kunnen hebben die ouders leren openlijk met elkaar te communiceren, naar elkaar te luisteren en goede relaties met gezinsleden te onderhouden, zou dit effectief kunnen zijn bij het bevorderen van een gezondere ontwikkeling van het gezin en het kind,” zei Gong. “Het is ook belangrijk om niet alleen naar de hoeveelheid ouderschap te kijken, maar ook naar de kwaliteit van het ouderschap. Zelfs als vaders veel betrokken zijn, maar hun warmte super laag is, is dat misschien niet gunstig voor het kind.”
Lees ook: 4 dingen waarover koppels beslissingen over moeten nemen bij een scheiding
Kramer voegt eraan toe dat hoewel het onderzoek zich uitsluitend richtte op gehuwde paren, vaders in andere gezinsarrangementen nog steeds van het onderzoek kunnen leren.
“Deze lessen zijn niet alleen van toepassing op getrouwde stellen. Sterker nog, ik zou zeggen dat ze zelfs nog belangrijker zijn als je niet samenwoont, of als je uit elkaar bent of gescheiden bent”, zei ze. “In die gevallen heb je misschien nog meer conflicten, dus het proces om het op te lossen kan nog belangrijker zijn voor de ontwikkeling van het kind.”
