Laatst geüpdatet op september 16, 2022 by Redactie
Stel dat je je ochtendkoffie laat vallen en het spettert overal. Later komt er een collega langs om gedag te zeggen. Mopper je een pittige bevestiging, of begroet je haar opgewekt? In een nieuwe studie over hersenactiviteit onder leiding van psychologen van de Universiteit van Miami, ontdekten onderzoekers dat hoe iemands hersenen vluchtige negatieve stimuli evalueren – zoals die gevallen beker – hun psychologische welzijn op de lange termijn kan beïnvloeden.
“Een manier om erover na te denken, is dat hoe langer je brein vasthoudt aan een negatieve gebeurtenis, of stimuli, hoe ongelukkiger je zegt te zijn”, zegt Nikki Puccetti, een Ph.D. kandidaat bij de afdeling Psychologie en hoofdauteur van de studie die maandag in de Journal of Neuroscience is gepubliceerd. “In wezen ontdekten we dat het volharden van iemands hersenen om een negatieve stimulus vast te houden, meer negatieve en minder positieve dagelijkse emotionele ervaringen voorspelt. Dat voorspelt op zijn beurt hoe goed ze denken dat ze het doen in hun leven.”
Lees ook: Zo laat je negativiteit los en ga je verder van het verleden
“Het merendeel van het humane neurowetenschappelijke onderzoek kijkt naar hoe intens de hersenen reageren op negatieve stimuli, niet hoe lang de hersenen een stimulus vasthouden”, zegt Aaron Heller, senior auteur van de studie en assistent-professor in de psychologie. spillover – hoe de emotionele kleur van een gebeurtenis overgaat in andere dingen die gebeuren. Het begrijpen van de biologische mechanismen daarvan is van cruciaal belang voor het begrijpen van de verschillen in hersenfunctie, dagelijkse emoties en welzijn,” voegde hij eraan toe.
Voor hun studie wilden de onderzoekers leren hoe verschillende reacties in de hersenen op emotionele beelden zich verhouden tot kortstondige emotionele ervaringen in het dagelijks leven en zelfs psychologisch welzijn in de loop van de tijd. Ze veronderstelden dat de amygdala, de amandelvormige structuur aan beide zijden van de grote hersenen die stimuli evalueert en emotie en geheugen ondersteunt, een belangrijke rol speelde.
Ze bevestigden hun vermoedens door gegevens te analyseren van de Midlife in the United States (MIDUS) -studie, een van de meest unieke longitudinale studies over de gezondheid en het welzijn van duizenden volwassenen naarmate ze ouder worden. De studie werd in 1995 geïnitieerd door het National Institute on Aging en werd in 2002 voortgezet aan de University of Wisconsin-Madison.
Samen met andere onderzoekers die bij het MIDUS-project zijn aangesloten, analyseerden Puccetti en Heller gegevens van 52 MIDUS-deelnemers die een vragenlijst over hun psychisch welzijn hadden ingevuld en in een nachtelijk telefoongesprek de stressvolle gebeurtenissen en positieve en negatieve emoties die ze elk hadden ervaren, rapporteerden. De proefpersonen ondergingen ook functionele magnetische resonantiebeeldvorming (fMRI) -scans die hun hersenactiviteit maten en in kaart brachten terwijl ze 60 positieve afbeeldingen en 60 negatieve afbeeldingen bekeken en beoordeelden, afgewisseld met 60 afbeeldingen van neutrale gezichtsuitdrukkingen.
Door gegevens uit de vragenlijsten, de dagelijkse telefoondagboeken en hersenafbeeldingen van de fMRI’s te koppelen, stelden de onderzoekers vast dat mensen van wie de linker amygdala minder seconden vasthield aan negatieve prikkels, meer positieve en minder negatieve emoties rapporteerden in hun dagelijks leven – wat na verloop van tijd overging in een duurzamer welzijn.
Omgekeerd rapporteerden mensen van wie de linker amygdala in de loop van de tijd persistent op negatieve beelden reageerde, meer negatieve en minder positieve emoties in hun dagelijks leven.
Lees ook: Zo stop je met klagen
“Het kan zijn dat voor personen met een grotere amygdala-persistentie, negatieve momenten kunnen worden versterkt of verlengd door niet-gerelateerde momenten die volgen met een negatieve beoordeling, kunnen worden versterkt”, aldus de auteurs. “Dit verband tussen hersen-gedrag tussen persistentie van de linker amygdala en dagelijks affect kan ons begrip van meer duurzame langetermijnevaluaties van welzijn informeren.”
En het zou kunnen verklaren, zei Puccetti, waarom sommige mensen een gevallen kopje koffie hun dag zouden laten verpesten, terwijl anderen er niet meer over na zouden denken na het opruimen van de rotzooi. Het is ook waarom ze hoopt op een dag het onderzoek te herhalen met proefpersonen die, in tegenstelling tot de MIDUS-deelnemers, een hoog risico lopen om depressie of angst te ontwikkelen.
“Het kan zijn dat ze nog meer doorzettingsvermogen laten zien en dat kan ons vertellen waarom ze een grotere kans hebben om een psychiatrische stoornis te ontwikkelen,” merkte Puccetti op.
